zaterdag, augustus 16, 2003
Eind augustus ligt het literaire fotoboek Heldinnen in de boekhandel.
Alle heldinnen uit het boek hebben direct of indirect een bestaan opgebouwd waarin hun uiterlijk een wezenlijke rol speelt. Als zangeres, actrice, model, televisiepersoonlijkheid of schrijfster móéten ze zich wel rekenschap geven van de effecten van hun lichamelijke schoonheid. Hoe ver gaat dat bewustzijn? Hoe schatten ze zelf hun schoonheid in? Waar liggen de grenzen tussen mooi en knap, plat en verfijnd, hoofs en uitdagend? En: op welke wijze zouden zij hun schoonheid zélf vastgelegd willen zien?
Met deze en soortgelijke vragen gewapend, stapten de makers van dit literaire fotoboek de afgelopen jaren af op een dozijn jonge Nederlandse vrouwen. Terwijl de fotograaf zijn platen schoot, sprak de altijd al door vrouwen gefascineerde schrijver Ronald Giphart met de heldinnen over hun leven, hun schoonheid en hun persoonlijke zingeving. Daarbij stuitte het duo op veel verrassingen en zagen zij hoe vastberaden deze heldinnen hun zelfbedachte poses aan de lenzen van de fotograaf toevertrouwden.
Het resultaat van dit project is een boek met twee dimensies. Aan de ene kant is er het uiterst onderhoudende, sprankelende verhaal van Giphart over alle mogelijke aspecten van vrouwelijke schoonheid in het algemeen en van deze heldinnen in het bijzonder. Een onverwachts hemellichaam in het universum van zijn oeuvre. En vervolgens, als de tweede vleugel van een vlinder, is er de meer dan 100 pagina’s tellende, prachtige serie foto’s van vrouwen in de bloei van hun leven.
RONALD GIPHART: ‘Het waarderen van lichamelijke schoonheid is in deze tijden en deze landen verdomd snel moreel verdacht. Je wordt direct voor halve fascist uitgemaakt als je er openlijk voor uitkomt de lichamen van vrouwen te begeren (en dan heb ik het over lichamen, niet over de in een bespottelijke saus van wanhoopserotiek uitgelichte vleesvlakken van bladen als Playboy of Aktueel). Eric (van den Elsen) fotografeert in zijn vrije en commerciële werk nagenoeg altijd vrouwen en staat dus prompt te boek als “officiële viezeric”. Ik schrijf me ongans over vrouwen, seks en liefde, en ook ik krijg het epitheton “geilneef” regelmatig naar mijn hoofd geslingerd. Omdat het beter is gehaat te zijn om wat je bent dan geliefd om wat je niet bent, kwamen Eric en ik op een punt dat we het (bijna luidruchtig) begonnen toe te geven: wij bewonderen vrouwen (óók) om hun lichaam.’
De foto's uit Heldinnen zullen geëxposeerd worden in Torch Gallery, te Amsterdam.
Alle heldinnen uit het boek hebben direct of indirect een bestaan opgebouwd waarin hun uiterlijk een wezenlijke rol speelt. Als zangeres, actrice, model, televisiepersoonlijkheid of schrijfster móéten ze zich wel rekenschap geven van de effecten van hun lichamelijke schoonheid. Hoe ver gaat dat bewustzijn? Hoe schatten ze zelf hun schoonheid in? Waar liggen de grenzen tussen mooi en knap, plat en verfijnd, hoofs en uitdagend? En: op welke wijze zouden zij hun schoonheid zélf vastgelegd willen zien?
Met deze en soortgelijke vragen gewapend, stapten de makers van dit literaire fotoboek de afgelopen jaren af op een dozijn jonge Nederlandse vrouwen. Terwijl de fotograaf zijn platen schoot, sprak de altijd al door vrouwen gefascineerde schrijver Ronald Giphart met de heldinnen over hun leven, hun schoonheid en hun persoonlijke zingeving. Daarbij stuitte het duo op veel verrassingen en zagen zij hoe vastberaden deze heldinnen hun zelfbedachte poses aan de lenzen van de fotograaf toevertrouwden.
Het resultaat van dit project is een boek met twee dimensies. Aan de ene kant is er het uiterst onderhoudende, sprankelende verhaal van Giphart over alle mogelijke aspecten van vrouwelijke schoonheid in het algemeen en van deze heldinnen in het bijzonder. Een onverwachts hemellichaam in het universum van zijn oeuvre. En vervolgens, als de tweede vleugel van een vlinder, is er de meer dan 100 pagina’s tellende, prachtige serie foto’s van vrouwen in de bloei van hun leven.
RONALD GIPHART: ‘Het waarderen van lichamelijke schoonheid is in deze tijden en deze landen verdomd snel moreel verdacht. Je wordt direct voor halve fascist uitgemaakt als je er openlijk voor uitkomt de lichamen van vrouwen te begeren (en dan heb ik het over lichamen, niet over de in een bespottelijke saus van wanhoopserotiek uitgelichte vleesvlakken van bladen als Playboy of Aktueel). Eric (van den Elsen) fotografeert in zijn vrije en commerciële werk nagenoeg altijd vrouwen en staat dus prompt te boek als “officiële viezeric”. Ik schrijf me ongans over vrouwen, seks en liefde, en ook ik krijg het epitheton “geilneef” regelmatig naar mijn hoofd geslingerd. Omdat het beter is gehaat te zijn om wat je bent dan geliefd om wat je niet bent, kwamen Eric en ik op een punt dat we het (bijna luidruchtig) begonnen toe te geven: wij bewonderen vrouwen (óók) om hun lichaam.’
De foto's uit Heldinnen zullen geëxposeerd worden in Torch Gallery, te Amsterdam.
# posted by Jan-Edward : 18:32
|
|